Sarna występuje prawie we wszystkich rodzajach środowisk środkowej części Europy, od wybrzeży morskich po granicę lasu w Alpach, (przy czym nie unika terenów rolniczych i ogrodów na skraju osiedli ludzkich), a także w strefie klimatu umiarkowanego w Azji aż do północno-wschodnich Chin. Żyje w dolinach rzecznych i na bagnach, w deltach rzek i na wydmach na wybrzeżu morskim. Najlepsze warunki do życia stwarzają jej obrzeża lasów: znajduje tam odpowiednie ukrycia (nie jest wytrwałym biegaczem) oraz żerowiska (wymaga różnorodnego pokarmu), jest to również obszar, gdzie łatwo schronić się przed palącymi promieniami słońca.

Sarna jest dosyć wybredna pod względem pokarmu. Zawsze poszukują roślin i pędów szczególnie bogatych w składniki odżywcze, unikając w ten sposób trudno strawnego balastu. Lubią świeże źdźbła traw, młode pędy drzewek i krzewów, zboża i lucernę. Sarny tak łatwo przystosowują się do lokalnych warunków, że trudno jest opisać ich tryb życia. Nie można ich też nazwać zwierzętami nocnymi, gdyż jedynie z powodu ciągłego niepokojenia i prześladowań przestawiają się w dużym stopniu na aktywność nocną. Najczęściej w ciągu dnia sarny robią dłuższe przerwy na odpoczynek, a pozostałą część czasu przeznaczają na żerowanie – starają się przeplatać te czynności, gdyż ich niewielki żwacz nie może pomieścić tyle pożywienia, aby wystarczyło go na cały dzień przeżuwania.

Więcej informacji: www.ekologia.pl