Strategic Defense Initiative (SDI, Inicjatywa Obrony Strategicznej) – amerykański program strategicznej obrony przeciwrakietowej krajów NATO przed atakiem balistycznym ze strony Związku Radzieckiego. Zainicjowanie programu ogłoszone zostało 23 marca 1983 roku telewizyjnym Orędziem do Narodu Prezydenta Stanów Zjednoczonych Ronalda Reagana, jego zakończenie zaś nastąpiło na mocy decyzji Prezydenta George’a H.W. Busha w roku 1991, który zastąpił go programem GPALS (Global Protection Against Limited Strikes). SDI była najszerzej zakrojonym projektem ze wszystkich kiedykolwiek podejmowanych amerykańskich programów obrony antybalistycznej i jedynym, w którego założeniach znajdowało się wykorzystanie broni rozmieszczonej w przestrzeni kosmicznej.

W założeniach program miał mieć charakter defensywny i być alternatywą dla obowiązującej wówczas doktryny Wzajemnego Zagwarantowanego Zniszczenia (MAD). Program był etapem rozwojowym stałego dążenia Stanów Zjednoczonych do stworzenia systemu obrony antybalistycznej, biorącego swe początki od dnia wystrzelenia przez ZSRR pierwszego sztucznego satelity Ziemi. Budowa systemu Strategic Defense Initiative miała trwać 17 lat do 2000 roku i kosztować 125 miliardów dolarów.

SDI nie został nigdy w pełni rozwinięty ani wdrożony, jednak wielomiliardowe nakłady na wybrane technologie programu, pozwoliły później rozwinąć technologie pocisków antybalistycznych (ang. Anti Ballistic Missile, ABM) używanych współcześnie.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org