Riddick Bowe – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata organizacji WBC, WBA, IBF i WBO w kategorii ciężkiej, srebrny medalista olimpijski z Seulu.

W 1983 roku zdobył mistrzostwo Stanów Zjednoczonych w kategorii średniej. Dwa lata później został mistrzem świata juniorów w wadze półciężkiej. W 1987 roku stanął na najniższym stopniu podium podczas Igrzysk Panamerykańskich. W 1988 roku odniósł największy sukces w swojej amatorskiej karierze, zdobywając na Olimpiadzie w Seulu srebrny medal. W finale przegrał z późniejszym niekwestionowanym zawodowym mistrzem świata w kategorii ciężkiej, Lennoxem Lewisem.

13 listopada 1992 roku zmierzył się z Evanderem Holyfieldem. Stawką był tytuł niekwestionowanego mistrza świata. Bowe wygrał na punkty, dodatkowo kładąc Holyfielda na deski w jedenastej rundzie. Pojedynek został uznany przez prestiżowy Ring Magazine za walkę roku. Bowe stał się posiadaczem trzech pasów mistrzowskich – WBC, WBA i IBF.

W listopadzie 1993 roku doszło do rewanżowej walki z Evanderem Holyfieldem. Tym razem to Holyfield okazał się lepszy, wygrywając pojedynek decyzją większości na punkty i odbierając Bowe pasy mistrzowskie. Podczas walki, w siódmej rundzie, na ringu wylądował spadochroniarz James Miller (zwany Fan Manem) i spowodował małe zamieszki (kibice wyciągnęli go z ringu i pobili; Miller znalazł się w szpitalu, a następnie został oskarżony o spowodowanie zagrożenia i skazany na grzywnę).

Więcej informacji: pl.wikipedia.org