Wał Hadriana – rzymski wał obronny w północnej Brytanii, wybudowany w latach 121-129 n.e. na odcinku od wsi Bowness nad zatoką Solway Firth do twierdzy Segedunum w Wallsend nad rzeką Tyne, w czasach cesarza Hadriana. Pomyślany jako zapora przed wojowniczymi plemionami Piktów z Kaledonii, nigdy nie spełnił pokładanych w nim nadziei.

Długość wału wynosiła 117 km, szerokość 3 m, a wysokość od 5 do 6 m. W części wschodniej był wzniesiony z kamienia, a w zachodniej z darni. Zbudowany został przez stacjonujących na terenie Brytanii żołnierzy trzech legionów rzymskich, którzy byli wspomagani przez oddziały pomocnicze.

Na swym znaczeniu stracił oraz zaczął popadać w ruinę, gdy następca Hadriana Antoninus Pius wybudował na północ od niego nowe fortyfikacje, zwane wałem Antonina. W późniejszym czasie Rzymianie wyparci z wału Antonina powrócili na wał Hadriana, który odnowili.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org