Tablice alfonsyńskie (hiszp. Tablas alfonsíes, łac. Tabulae alphonsinae) – średniowieczne tablice, w których znajdują się dane do obliczania pozycji Słońca, Księżyca i planet względem gwiazd stałych.

Tablice zostały nazwane na cześć Alfonsa X Mądrego, który sponsorował ich tworzenie. Zostały sporządzone w Toledo w Hiszpanii. Zawierają one dane astronomiczne począwszy od 1 stycznia 1252, daty koronacji króla.

Tablice alfonsyńskie były najbardziej popularnymi tablicami astronomicznymi w Europie, a poprawione wersje były regularnie wydawane przez kolejne trzysta lat. Mikołaj Kopernik, określany ojcem współczesnej astronomii, kupił ich kopię podczas studiów w Uniwersytecie Krakowskim i tak o nie dbał, że profesjonalnie połączył je kawałkami drewna i skóry.

Według Aleksandra Bogdanowa tablice te stały się podstawą heliocentrycznego rozumowania w astronomii. W 1551 roku opublikowano Tablice pruskie Erazma Reinholda, które już używały kopernikańskiego heliocentrycznego modelu Układu Słonecznego. Publikacja Kopernika De revolutionibus orbium coelestium nie była prosta w używaniu, a celem tablic pruskich stało się uczynienie modelu heliocentrycznego prostszym dla astrologów i astronomów.

Jednak tablice pruskie nie zostały szeroko przyjęte poza krajami niemieckojęzycznymi, a nowe efemerydy bazujące na tablicach alfonsyńskich nadal były publikowane, aż do wydania tablic rudolfińskich przez Johannesa Keplera w 1627 roku.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org