Nazwa łacińska: Wolfram

Nazwa angielska: Tungsten

Pochodzenie nazwy: od niemieckich słów: wolf, znaczącego "wilk" i ran, znaczącego "piana".

Odkrycie: 1781 r. przez Szweda - Karla Scheele'a

Właściwości fizyczne: metal, stalowoszary, twardy i kowalny

Aktywność chemiczna: niska, reaguje po podgrzaniu z tlenem, fluorowcami i węglem. Nie rozpuszcza się w zasadach i w kwasach.

Temperatura topnienia (0C): 3420 (najwyższa wśród metali)

Temperatura wrzenia (0C): 5920 (rekordowo wysoka)

Zastosowanie: jako składnik dużej twardości stali. Z wolframu wyrabia się druciki żarzeniowe w żarówkach. Węglik wolframu (WC) używany jest do produkcji narzędzi skrawających (duża twardość).

Więcej informacji: www.edunauka.pl