Kodowanie kreskowe i automatyzacja sprzedażowa na dobre intrygowały Amerykanów od końca lat 40. Przełomem okazała się kreatywność właściciela małego sklepu w Filadelfii. Wiedząc o różnorodnych próbach zakodowania – o ile można to tak określić – produktów sklepowych, poprosił o pomoc Joe Woodlanda, pracownika Drexel Institute of Technology na uniwersytecie w Filadelfii.

W ramach kolejnego eksperymentu, przeszedł z przyjaciółmi z uczelni od teorii do praktyki. Wykorzystując prototyp skanera działającego z tuszem i światłem ultrafioletowym udowodnili, że odpowiednio dobrana aparatura może sprostać odczytywaniu danych.

By kodowanie przyjęło się na dobre, niezbędne było jego upowszechnienie. Gdy w 1974 r. jeden z supermarketów Troy’s Marsh w stanie Ohio zainstalował pierwszy skaner do kodu UPC, klienci postrzegali go jak gadżet utrzymany w duchu wszechobecnej elektroniki.

Mimo tej nieufności, kodom towarzyszyła atmosfera nowinki. Nieprzypadkowo kroniki 1974 r. odnotowały bowiem, że pierwszym towarem, który zeskanowano we wspomnianym sklepie spożywczym było dziesięć paczek gumy Wrigley’s Juicy Fruit. Clyde Dawson, szef działu badań sieci supermarketów – wyciągając akurat ten produkt z koszyka – nie był pewny efektów.

Więcej informacji: marketingibiznes.pl