Który Rosjanin skomponował „Walc kwiatów”, suitę ze słynnej orkiestracji baletowej?

Jest Boże Narodzenie, w salonie Radcy stoi ogromna choinka, a pod nią stos prezentów, które na początku świątecznego przyjęcia wręczone zostają dorosłym i dzieciom. Dziadek do Orzechów w kształcie nieforemnego żołnierzyka leży wzgardzony pod choinką – niechcianym prezentem zaopiekuje się Klara (córka Radcy), która tuląc go, zasypia. We śnie wraz z Dziadkiem do Orzechów staczają zwycięską bitwę z myszami, po czym dzielny żołnierz zmienia się w pięknego Księcia, Klara staje się Księżniczką i obydwoje wyruszają na wędrówkę po Krainie Słodyczy. Tak w skrócie wygląda libretto jednego z najsławniejszych baletów w historii tego gatunku – Dziadka do orzechów Piotra Czajkowskiego. Tę bajkową historię wymyślił na początku XIX wieku Ernst Teodor Amadeus Hoffman.

Piotr Czajkowski jeszcze przed prawykonaniem scenicznym zdecydował się sporządzić z muzyki do baletu 20-minutową orkiestrową suitę, która natychmiast podbiła serca słuchaczy. Całość rozpoczyna dystyngowana Uwertura (określona tu jako Malutka lub Miniaturowa), dalej następuje sześć Tańców charakterystycznych – Marsz, Taniec Cukrowej Wróżki (z charakterystycznym „nieziemskim” brzmieniem czelesty – to jeden z pierwszych przykładów zastosowania tego instrumentu w muzyce symfonicznej), żywiołowy Trepak (Taniec rosyjski), Taniec arabski, Taniec chiński i Taniec pastuszków. Finałową częścią jest porywający, pełen harfowych brzmień Walc kwiatów, jeden z najpiękniejszych walców w dziejach muzyki.