Pływanie synchroniczne – połączenie pływania, gimnastyki oraz tańca; często nazywane wodnym baletem. W 2017 roku Światowa Federacja Pływacka (FINA) zmieniła nazwę pływania synchronicznego na pływanie artystyczne. Programy oceniane są przez dwa zespoły po 6 sędziów. Składy sędziowskie oceniają występy w skali od 1 do 10 z dokładnością do dziesiątej części punktu. Na końcowy wynik składają się po połowie wyniki części technicznej i dowolnej.

Sport uprawiany głównie przez kobiety, na świecie zyskał popularność w latach 20. XX wieku, kiedy to kanadyjska żeńska drużyna waterpolo (piłki wodnej) oraz nurek Margaret Sellers wykorzystując swoje doświadczenie pływackie rozwinęły „ornamental swimming” współcześnie nazywane pływaniem synchronicznym. Sport został zaprezentowany na Igrzyskach Olimpijskich w 1952, 1956 i 1968. W roku 1973 w Belgradzie odbyły się pierwsze mistrzostwa świata w pływaniu synchronicznym. Od 1984 roku jest to dyscyplina olimpijska; jest jedną z niewielu dyscyplin olimpijskich, w której startują wyłącznie kobiety.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org