Giacobbe „Jake” LaMotta (ur. 10 lipca 1922 w Nowym Jorku, zm. 19 września 2017 w Aventurze) – amerykański bokser, zawodowy mistrz świata wagi średniej (1949–1951) i stand-uper.

Urodził się w Lower East Side, dzielnica Manhattanu, w rodzinie pochodzenia włoskiego jako syn Elizabeth (Merluzzo) i Josepha LaMotty.

Wyróżniał się niezwykłą wytrzymałością i z tego powodu był nazywany „Bykiem z Bronxu” (Bronx Bull). Stoczył 106 walk, wygrał 83 z nich (30 przed czasem), zremisował w 4, a przegrał 19. Zdobył mistrzowski tytuł, wygrywając z Marcelem Cerdanem. Obronił go w pojedynkach z Tiberio Mitrim oraz Laurentem Dauthuillem. Ten ostatni został uznany przez magazyn „The Ring” za walkę 1950 roku.

LaMotta przegrywał na punkty u wszystkich sędziów, gdy znokautował Dauthuille’a w ostatniej rundzie. Utracił pas mistrzowski na rzecz Sugar Raya Robinsona, który zrezygnował z tytułu mistrzowskiego w wadze półśredniej. W listopadzie 1942 w Bostonie LaMotta walczył z Henrym Chemelem. Wygrał na punkty.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org