Który z tych ekoregionów jest najbardziej wysunięty na północ?

Pustynia polarna – obszar znajdujący się pod wpływem surowego klimatu polarnego, cechujący się ubóstwem roślinności i jej małym pokryciem. Pustynie te kształtują się w strefie peryglacjalnej pomiędzy obszarami przykrytymi przez lodowce i strefą tundry właściwej. Pustynie polarne na półkuli północnej określane są jako pustynie arktyczne lub tundra arktyczna, na półkuli południowej jako tundra antarktyczna (w odróżnieniu od subantarktycznej). W klasyfikacjach biogeograficznych pustynie polarne uznawane są za jeden z wariantów tundry o skrajnie ubogim świecie żywym, zdominowanym przez morskie ptaki i ssaki. Ze względu na długotrwałe mrozy, bardzo małe opady, trwanie okresu wegetacyjnego nie dłużej niż 6 tygodni – utrzymują się tu tylko porosty, drobne skupienia mchów i nieliczne gatunki roślin naczyniowych.