Początkowo płomykówka upodobała sobie rejony skaliste, ale obecnie w Europie ptaki te zaczęły wkradać się do miast i osiedli, które sąsiadują z polami i łąkami, będącymi ich terenami łowieckimi. Dlatego płomykówkę można coraz częściej spotkać m. in. w kościelnych wieżach, opuszczonych budynkach czy w otworach bloków mieszkalnych, a coraz rzadziej w zwykłych dziuplach.

Jak wygląda płomykówka? Jeżeli chodzi o wielkość, to można ją porównać do gołębia – ma 33-35 cm długości. Samica jest większa od samca. Jej stosunkowo duża głowa i szerokie skrzydła (pojedyncze skrzydło mierzy 28-30 cm, a oba osiągają rozpiętość 80-95 cm) sprawiają wrażenie większych niż są istotnie. Najbardziej charakterystycznym elementem wyglądu jest „szlara” w kształcie serca, którą tworzą pióra w części twarzowej. Ma krótki ogon.

Jest ona biała, niekiedy z żółtymi lub pomarańczowymi plamkami. Spód ciała ma barwę gliniastożółtą, a grzbiet niebieskawo-szaro-rudy. Ptak ma stosunkowo długie nogi. Palce ich są pokryte szczecinkami. Ptaki nigdy nie latają w ciągu dnia, chyba że wyjątkowo w czasie karmienia piskląt. Nie opuszczają kryjówek również podczas pogody deszczowej i wietrznej, co spowodowane jest ich delikatnym upierzeniem. Zajmowane lokum opuszczają zwykle po zachodzie słońca.

Więcej informacji: www.ekologia.pl