Kot pustynny (kot arabski) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych. Został po raz pierwszy opisany w 1858 roku przez uczestnika francuskiej wyprawy w głąb Sahary. Łacińska nazwa gatunkowa została nadana na cześć komendanta Margueritte'a, dowódcy ekspedycji.

Występuje na kilku odległych od siebie obszarach: na Saharze, Półwyspie Arabskim i w zachodnim Egipcie, a także na wschód od Morza Kaspijskiego oraz na granicy Pakistanu i Afganistanu. Zamieszkuje głównie pustynie, spotykany również na równinach ubogich w roślinność i skalistych dolinach.

Kot pustynny jest wielkością zbliżony do kota domowego. Średniej długości futro o kolorze piaskowożółtym na piersi i spodzie zawsze białe. Na futrze słabe, szarobrązowe pręgowanie. Na nogach i ogonie pręgi wyraźniejsze. Kończyny krótkie, pomiędzy poduszeczkami stóp długie, ciemne włosy chroniące przed gorącym piaskiem.

Kot pustynny prowadzi samotny i nocny tryb życia, chociaż podgatunek występujący w Pakistanie w okresie zimowym jest aktywny o zmierzchu i świcie. Dzień spędza w wykopanej przez siebie norze gdzie chroni się przed słońcem. Jest bardzo odporny na ekstremalne temperatury jakie występują na pustyniach.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org