Muły są ogólnie znane z problemów z płodnością. Jak często zdarza im się urodzić zdrowego potomka?

Muł – mieszaniec międzygatunkowy klaczy konia domowego z ogierem osła, najbardziej znana hybryda. Najczęściej bezpłodny.

W kłębie osiąga wysokość 81–173 cm; istnieją także karłowate odmiany. Z połączenia ogiera konia domowego z klaczą osła powstaje osłomuł. Podobnie jak u muła, jego kariotyp składa się z 63 chromosomów (u konia jest to 64, u osła – 62).

Muły cechuje spokojniejsze usposobienie niż konie, ponadto lepiej znoszą złe warunki pracy czy wysoką temperaturę. Są w stanie udźwignąć więcej niż osły. Są wykorzystywane jako zwierzęta pociągowe i juczne. Większe muły szczególnie popularne są w Stanach Zjednoczonych, gdzie wykorzystywano je jako zwierzęta pociągowe i do jazdy wierzchem od czasu skolonizowania Ameryki.

Wykorzystywano je także podczas wojen, na przykład podczas II wojny światowej w Indiach i Birmie, czy pracy w kopalni. Muły rozmnażane są od starożytności; znane były w Mezopotamii i w Anatolii już w III wieku przed naszą erą. W starożytnym Egipcie znano je już 3000 lat przed naszą erą.

Mimo że ogólnie przyjmuje się, że muły są sterylne, to jednak znanych jest około 60 udokumentowanych przypadków źrebiąt urodzonych z samicy muła. W kilku przypadkach wykonano nawet testy DNA, by potwierdzić, iż w rzeczywistości matką źrebięcia jest mulica. Nie są znane natomiast przypadki płodnych samców.