Angielska nazwa pospolita “nasturcja” pochodzi od nasus tortus (“zmarszczony nos”), która została nadana z powodu jej ostrego zapachu. Zwyczajowa nazwa nasturcja może być myląca, ponieważ może odnosić się do rukwi o nazwie systematycznej Nasturtium, z rodziny kapustowatych. W zasadzie roślina otrzymała swoją zbliżoną nazwę, ponieważ produkuje olejek podobny do tego otrzymywanego przez rukiew. Obie rośliny nie mają ze sobą zbyt wiele wspólnego, jako że Tropaeolum majus należy do rodziny nasturcjowatych, która zawiera kilka cennych, lecz także kilka całkiem pospolitych roślin ogrodowych.

Pochodzi z Peru, gdzie rośnie na wysokości nawet 3000m n.p.m. Została zaaklimatyzowana w różnych częściach świata – południowo-wschodniej Europie, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, na Hawajach, w Nowej Zelandii, Australii, a także południowej oraz północnej Afryce.

Od czasów starożytnych roślina ta była powszechnie używana jako przyprawa kuchenna, a w rejon śródziemnomorski została przywieziona przez konkwistadorów w XVI wieku. Rdzenni mieszkańcy Peru używali suszonych liści jako herbaty - remedium na kaszel, grypę oraz przeziębienie, a także na bóle związane z infekcjami układu oddechowego. Nasturcja jest bogata w witaminę C, więc jest całkiem skutecznym naturalnym środkiem przeciwzapalnym oraz antybiotykiem używanym zazwyczaj w leczeniu mniejszych rozcięć, zadrapań oraz siniaków.

Więcej informacji: www.fragrantica.pl