Od czego zależy dokładność klepsydry?

Klepsydra to zegar wodny, w późniejszych czasach także piaskowy, składający się z dwóch, zazwyczaj szklanych baniek, z czego jedna znajduje się dokładnie nad drugą, połączonych rurką przepuszczającą określoną ilość wody lub piasku w określonym czasie. Znane są klepsydry odmierzające od kilkudziesięciu sekund do doby.

Konstrukcja znana była już na 1500 lat p.n.e. Wypełniano ją miałem z czarnego marmuru, kilkakrotnie wygotowanego w winie, wysuszonego na Słońcu. Dodawano zmielone skorupy jaj oraz proszek ołowiany lub cynkowy. Wszystko to kilkakrotnie bardzo dokładnie przesiewano. Klepsydra zbudowana jest z dwóch szklanych pojemników w kształcie gruszek stykających się szyjkami. Piasek powoli i równomiernie, przez mały otwór, przesypuje się z góry na dół. Produkowano zegary kwadransowe, półgodzinne i godzinne. Praktycznie używane były w szkołach i salach sądowych. Wynalazcy stracili wiele cennego czasu, poszukując metody mechanicznego odwracania klepsydry po przesypaniu się piachu, ale nikomu się to nie udało. Próbowano też łączyć klepsydry w baterie i prawie doszło do tego, że piach sypał się przez dwanaście godzin. Ponieważ nie udało się nią mierzyć czasu przez całą dobę, porzucono więc myśl o pełnej jej użyteczności. Współcześnie klepsydra stała się symbolem upływającego czasu. Wytwarza się je jako gadżety służące na przykład do mierzenia czasu gotowania jajek na miękko.