Pod jakim pseudonimem znany był fiński biegacz długodystansowy Paavo Nurmi?

„Latający Fin”, „Wielki niemowa” albo po prostu Paavo Nurmi, zapisał się w historii biegania złotymi literami. Startował na 3 Igrzyskach Olimpijskich, a gdyby nie decyzja światowych władz lekkoatletycznych o dyskwalifikacji za przekroczenie przepisów dotyczących amatorskiego biegania, miałby szanse na udział i walkę o kolejne medale w 1932 r. w Los Angeles. Zasłynął jednak nie tylko fenomenalnymi osiągnięciami, ale także wprowadzeniem szeregu nowych elementów do treningu biegowego.

Pierwszym biegiem dla młodego Fina był start na 5000 m. Po przebrnięciu eliminacji, w biegu finałowym narzucił mocne tempo, gubiąc większość rywali. Za Nurmim podążył jedynie Francuz Joseph Guillemot. Rywal utrzymał tempo do samego końca, a na ostatniej prostej wyprzedził Fina, zapewniając sobie złoty medal.

Paavo Nurmi zapisał się w historii biegania nie tylko jako wybitny zawodnik, ale także treningowy innowator. Jednym z obszarów, w których okazał się wręcz rewolucjonistą była taktyka. Na początku XX w. większość biegów rozgrywana była w systemie: szybki start, spokojny środek, szybka końcówka. Większość rekordowych biegów Nurmiego była jednak prowadzona w równym tempie bez gwałtownych zmian rytmu. Taki sposób rozgrywania biegów pozwolił mu na ustanowienie szeregu rekordów świata na różnych dystansach.