Świątynia Zeusa (nowogr. Ναός του Δία) – starożytna świątynia poświęcona Zeusowi w Olimpii, największa ówczesna świątynia na Peloponezie, doskonały przykład architektury doryckiej, współcześnie część stanowiska archeologicznego w Olimpii, które w 1989 roku zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Świątynia Zeusa została wzniesiona w latach 470–456 p.n.e. w centralnej części sanktuarium Zeusa w Olimpii – Altisu. Gmach został ufundowany przez mieszkańców Elidy z łupów wojennych po wojnie peloponeskiej. Była to wówczas największa świątynia na Peloponezie i doskonały przykład architektury doryckiej. Gmach uległ uszkodzeniu podczas trzęsienia ziemi w 374 p.n.e. Świątynia została spalona z rozkazu Teodozjusza II w 426 roku. Ostatecznie zniszczyły ją trzęsienia ziemi w 551 i 552 roku. Ruiny olimpiejonu to współcześnie część stanowiska archeologicznego w Olimpii, które w 1989 roku zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org