Księga Herbaty, autorstwa Lu Yu, literata z czasów dynastii Tang, pierwsze całościowe dzieło poświęcone historii, uprawie i piciu herbaty. Za czasów tangowskich, picie herbaty upowszechniło się w całych Chinach i było ważnym elementem kultury, zwłaszcza warstw wyższych. Herbacie poświęcano też dzieła literackie np. Pieśń o piciu herbaty, autorstwa Lu Tonga.

Traktat Lu Yu to pierwsza rozprawa w całościowy sposób omawiająca zagadnienia związane z herbatą. Lu Yu przeanalizował pochodzenie herbaty i dzieła autorów, którzy wcześniej o niej pisali. Autor korzystał zarówno z wcześniejszych źródeł pisanych o herbacie, jak i własnych badań. Opisał rodzaje i właściwości liści herbacianych; rodzaje krzewów; sposoby uprawy, zbioru i przeróbki; metody parzenia i naczynia do tego używane. Lu Yu zwracał uwagę na jakość wody (znał też najlepsze źródła) i stworzył kryteria oceny dobrego naparu. Jako koneser, gardził natomiast popularnymi w jego czasach herbatami, mocno doprawianymi takimi domieszkami, jak cebula, mięta, solona fermentowana soja czy skórka pomarańczowa, które były m.in. sposobem na zamaskowanie słabego aromatu słabej jakości liści.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org