W którym kraju znajdowała się latarnia morska na Faros?

Latarnia morska na Faros – starożytna latarnia morska, która została zbudowana około 280-279 p.n.e. na podstawie planów architekta Sostratosa i na polecenie Ptolemeusza I, ukończona podczas rządów jego syna Ptolemeusza II. Możliwe, że pomysłodawcą budowy latarni był sam Aleksander Macedoński. Ze względu na wielkość i wspaniałość architektonicznego ukształtowania uważano ją za jeden ze starożytnych siedmiu cudów świata.

Latarnia została stworzona na polecenie Ptolemeusza I, przez architekta Sostratosa. Jego nazwisko jest znane dzięki zachowanej pod starożytnym tynkiem inskrypcji. Najprawdopodobniej inskrypcję pozostawił sam budowniczy w tajemnicy przed królem. Budowa latarni trwała ok. 14-20 lat. Jej uroczyste otwarcie miało miejsce w 279 p. n. e., za rządów Ptolemeusza II.

Budowla została uszkodzona kilkakrotnie na skutek trzęsień ziemi, była też przebudowywana. Prawdopodobnie już w II wieku runęła najwyższa część latarni. W IX wieku jej dolna część została zaadaptowana na meczet o nietypowej orientacji – wzdłuż osi północ-południe. Latarnia uległa uszkodzeniu przez trzęsienia ziemi w latach 1261, 1303 i 1323, po którym nie została odbudowana. Wieża została ostatecznie zniszczona przez trzęsienie w 1375. Pozostałe po niej ruiny zniknęły, kiedy w 1480 sułtan Egiptu użył ich do budowy na tym miejscu fortu. Obecnie na fundamentach latarni znajduje się Muzeum Morskie.