Sowy słyszą w przedziale 50–21000 Hz. Nie posiadają uszu zewnętrznych, a jedynie otwory słuchowe ukryte pod piórami. „Uszy” widoczne u niektórych sów (np. sowy uszatej) to jedynie pęki piór.

Wokół oczu i dzioba sowy mają szlarę, czyli promieniście ułożone pióra, sztywniejsze od innych. Funkcją szlary jest skupianie fal dźwiękowych o wysokich częstotliwościach. Działa ona podobnie jak talerz satelitarny lub ręka przyłożona do ucha. W obrębie szlary, na jej krawędzi leżą sowie uszy, otoczone zagłębieniem, przechodzącym dalej w rynienkę w upierzeniu. Dźwięk trafiający do szlary jest kierowany poprzez rynienki do zagłębień i dalej do uszu. Co istotne, otwory słuchowe po obu stronach głowy są ułożone niesymetrycznie, również zagłębienia mają inny kształt. Powoduje to, że dźwięk dochodzi do uszu w różnym czasie i w nieco innej formie. Dzięki temu sowa potrafi precyzyjnie zlokalizować ofiarę nawet w całkowitej ciemności.

Niektóre sowy mają na głowach kępki piór, które wyglądają jak uszy lisa lub kota ale to nie są ich uszy. Według Instytutu Badawczego Sów, uszy sowy to właściwie tylko rozcięcia po bokach głowy. Na wejściu do przewodu słuchowego znajduje się płat skóry zwany muszlą, którą ptak może otworzyć małymi mięśniami wokół pyska. Wiele sów ma asymetryczne uszy umieszczone na różnych wysokościach po obu stronach głowy ta różnica pozwala im lepiej ocenić, skąd dochodzą dźwięki.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org